پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت

word 727 KB 31005 284
1392 کارشناسی ارشد هنر
قیمت قبل:۸۴,۰۰۰ تومان
قیمت با تخفیف: ۲۴,۸۵۰ تومان
دانلود فایل
  • بخشی از محتوا
  • وضعیت فهرست و منابع
  • پایان نامه تحصیلی در مقطع کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی

    چکیده

     

        این پژوهش به چگونگی شکل‌گیری میدان تئاتر نوین ایران از دریچه جامعه شناسانه بوردیو می­پردازد. همچنین ملاک‌های مشروعیت و مقبولیتِ این میدان جدید التأسیس را بررسی می­کند. فضای اجتماعی جامعه ایرانی تا پیش از مشروطیت و رخداد تجدد، دارای نهادهای ثابت و سنتی است. تحت استیلای گفتمان­های حاکم عرفی و شریعت مدار، تنوع جهان نگری­ها محدود است. تنوع و نوآوری در هنر نیز، چون ساختارهای نهادینه شدۀ سنتی جامعه، بسته و خود بسنده است و هنر نوگرای جاری در جهان غرب، در ساختار سنتی هنر ایران جایگاهی ندارد. رخداد تجدد، به معنای گشایش عرصه­هایی تازه برای ایجاد هنرهای نوینی چون رمان و تئاتر نوین است. ایجاد این هنرها مستلزم تأسیس میدان­های تازه­ای از تولید فرهنگی است، که این هنرهای نوین را به سوی مشروعیت­یابی سوق می­دهد. ملاک­های مشروعیت هنر نوینی چون تئاتر در این پژوهش بر اساس تحلیل تکوین و دگرگونی میدان تئاتر ایران بر اساس نظریۀ پی­یر بوردیو مورد مطالعه قرار گرفته است. بر این اساس با قواعد شکل­دهنده به میدان مستقل هنر تئاتر و رابطۀ آن با سایر میدان­های اجتماعی، ملاک­های مشروعیت درون میدان، برون میدانی و ملاک­های بر آمده از منطق منازعه کنش­گران هنر تئاتر نوین ایران استخراج شده است. در این پژوهش دورۀ تاریخی آغاز تئاتر نوین ایرانی از سال 1260 تا 1300 شمسی به عنوان مقطع زمانی مد نظر بوده و رابطه منش کنش­گران فردی و گروه­های نمایشی با ساختار تازه تأسیس میدان تئاتر نوین ایران کاویده شده است.

    کلمات کلیدی:

    مشروعیت، تئاتر ایرانی، تئاتر مشروطه، بوردیو، فضای اجتماعی، میدان

    مقدمه

     

    اواخر قرن سیزدهم خورشیدی، ایران دورانی پر آشوب را از سر می‌گذراند که آن را «دوران مشروطه» می‌نامند. در این بازه زمانی، ایران ناگهان در مقابله با دستاوردهای مدرن، خود را بازنده می‌بیند و شاهد فوران موجی به اسم تجدد یا مدرنیته است. مدرنیته یا تجدد پیش از هر چیز مسبوق به یک تحول اجتماعی می‌باشد و تحول اجتماعی مسبوق به تحول فکر و اندیشه در بین مردمان جامعه است.

        تنوع و تکثر پیداکردن ذائقه‌ها و سلیقه‌ها با ظهور تجدد برای سوژه ایرانی پیامدهایی را به دنبال داشت، که چنین پیامدهایی را در تغییر «تناسبات فرهنگی پیشین، تصورات اجتماعی، بنیان باورها و ارزش‌ها» می‌توان پیگیری نمود. بروز و ظهور چنین تغییراتی در تطورات فرهنگی در سطوح ساختار اجتماعی و ساخت روشنفکری، تغییرات ماهیتی و فرمی‌ را ایجاد می‌کند. چنان‌که در سطح روشنفکری این تغییرات، اندیشه روشنفکران پس از مشروطه را به نقد یا دفاع از تجدد مشغول می‌کند.

        اما حضور تجدد در مشرق زمین و بخصوص کشورهای اسلامی پدیده‌ای یک شبه و ناگهانی نبود بلکه تجدد زاییِ بومی از سه قرن قبل‌تر در ایران مطرح شده بود. (ر.ک زرشناس،۱۳۸۳، ج۱)

        دوران مشروطه جدا از اینکه فصل جدیدی در تاریخ سیاسی ایران بوجود آورد، تاثیرات بسزایی نیز در فرهنگ و هنر این مملکت به جا گذاشت. قیام مشروطه حتی افراد عامی و کم‌سواد را متحول کرد. سیاحت ایرانیان در قالب هیئت‌های اعزامی به فرنگ و نیز حضور روشنفکران ناراضی ایران در اروپا، باعث آشنایی هر چه بیشتر ایرانیان با ابعاد مختلف تمدن جدید غرب شد. رهاورد این سفرها چاپخانه، روزنامه، دارالفنون، دارالتألیف، دارالترجمه و... بود که تاثیرات عظیمی در تحول ایران داشت. رخ دادن چنین تاثیراتی پیکره هنر به طور عام و هنر نمایشی به طور خاص را نیز دستخوش قبض و بسط‌های محتوایی و فرمی کرد.

        تا پیش از ورود تجدد، نمایش سنتی ایران در قالب‌های روحوضی، سیاه‌بازی، تعزیه، تقلید، به اجرا در می‌آمد و بعد از تاثیر پذیری از تجدد نمایش ایرانی نیز از قافله تغییر و تحولات در امان نماند. شکل و محتوای نمایش، تحت تاثیر متون غربی قرار گرفت و از آن پس طیاطر نامیده شد. نمایشنامه هم به عنوان یک نوع ادبی از همین موقع شکل گرفت.

        آنچه مهم است ورود یکی از مظاهر مدرنیته، پدیده‌ای با ماهیت غربی به اسم تئاتر به ایران است و تبدیل آن به تئاتر نوین ایرانی.

        پژوهش حاضر حاصل بررسی زمینه‌ها، ملاک‌های مشروعیت و مقبولیت پیدایش و توسعه تئاتر نوین ایرانی، همچنین بررسی ظهور هنرمند تئاتری بر بستر سنتی جامعه ایران است و بر این اساس با تکیه بر آرای نظری در جامعه شناسی هنر، به طرح مفاهیمی پرداخته شده است که لازم است گفته شود، مفاهیم مطرح شده در این پژوهش به گونه‌ای جدایی ناپذیر، هم نظری و هم تجربی هستند.

        پژوهش، درباره موضوعی است که در زمان و مکان خاص قرار دارد، یعنی ایران سال‌های ۱۲۶۰ تا ۱۳۰۰ شمسی و تکیه نظری عمده این پژوهش بر دیدگاه پیر بوردیو استوار است و تلاش شده است روش جامعه شناسانه «ساختارگرایی تکوینی» در این زمینه آزموده شود.

    ۱) چرا امروزه آثار نمایشنامه‌نویسان بزرگ دوره مشروطه (همچون میرزافتحعلی آخوندزاده، میرزا آقا تبریزی و ...) به روی صحنه نمی‌روند؟ با وجود اینکه متون مربوط به نویسندگان قرون گذشته جهان (همچون شکسپیر، چخوف، ایبسن و ...) بارها بر روی صحنه‌های تئاتر ایرانِ امروز، به اجرا می‌روند.

    ۲) چرا نمایشنامه نویسان دوره مشروطه افراد غایب میدان تئاتر امروز ایران هستند؟

    ۳) چرا کنش‌گر امروزی از نویسندگانی نظیر ایبسن، شکسپیر و دیگر بزرگان ادبیات نمایشی جهان اقتباس می‌کند اما به بازخوانی و یا الهام گیری از آثار نمایشنامه نویسان روشنفکر دوره مشروطه اقبالی ندارد؟

    ۴) چگونه می‌توانیم ملاک‌های داوری آثار، احوال، افکار و اعمال تئاتر دوره مشروطه را به دست بیاوریم؟

        مجموع سوالات بالا را با جناب استاد دکتر سعید اسدی مطرح کردم و ایشان با توجه به اینکه این موضوع بسیار به محتوی تز خودشان نزدیک بود پذیرفتند که استاد راهنمای این پژوهش باشند. اینک محصول دو سال پژوهش در فصل‌های زیر آمده است. در فصل اول ضمن طرح فرضیه و سوالات، به اهداف این پژوهش و پیشینه موضوع و بسط و تشریح روش و فنون اجرائی این پایان نامه پرداخته شده است. در فصل دوم چهارچوب نظری تحقیق مشخص شده است. درباره تئاتر نوین ایرانی و مفاهیم مشروعیت و مقبولیت همچنین نظریات جامعه شناسی بوردیو و در پایان مفهوم مشروعیت و فرهنگ مشروع از دیدگاه بوردیو توضیح داده شده است. در فصل سوم بجای اینکه فقط به بررسی صرف آثار تولید شده در آن زمان بپردازیم یک گام عقب‌تر رفته و با بررسی بسترها، گرایش کنش‌گران میدان تئاتر را تبیین می‌کنیم. در این رهگذر بسترهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه ایرانی در زمان ورود تئاتر توضیح داده شده است. در فصل چهارم ابتدا نسبت‌ها و قواعد موجود در میدان تئاتر نوین ایران بیان شده سپس به بررسی نسبت‌های میدان تئاتر با جامعه مدنی جدید و نسبت‌های میدان تئاتر با سنت‌های قدیم و نسبت‌های مدان تئاتر با جامعه هنری زمانه‌اش پرداخته شده است. در فصل پنجم چهار رکن اساسی میدان تئاتر (کنش گر، اثر، مصرف کننده و ابزار) توضیح داده شده‌اند. فصل ششم، فصل برداشت و نتیجه گیری از مباحث فصل‌های قبل است. یعنی تلاش برای تبیین ملاک‌های مقبولیت و مشروعیت تئاتر در دوره مشروطه.

        البته فراموش نکنیم که ملاک‌های داوری بر مشروعیت و مقبولیت تئاتر در آن دوره برای همان زمان  معنی و مصداق دارد و همچنین مشروعیتی که امروزه نسبت به تئاتر مطرح است را نمی‌توان به تئاتر آن دوره نسبت داد. اهمیت رعایت چنین نکته‌ای، در واقع یکی از مزایای کار علمی است و از سوی دیگر آنطور که ژان دو وینیو مطرح می‌کند:

    آفرینش هنری را با همه شکل‌هایی که به خود می‌گیرد، هیچگاه نمی‌توان به درکی که ما در حال حاضر داریم محدود کرد، به همان‌گونه که نمی‌توان آن را فقط به برخی از عنصرهایش که به طور دلبخواهی از برخی دوره‌های گذشته انتخاب می‌شوند، محدود ساخت. به عبارت دقیق‌تر، نمی‌توان تخیل را از تاثیرات کلی که در زمان آفرینش اثر هنری فعال بوده‌اند جدا کرد، زیرا جدا کردن تخیل از واقعیت اجتماعی غیرممکن است. تنها از طریق تحلیل همه نمادهای اجتماعی که در اثر هنری متبلور هستند می‌توان دریافت اثر هنری در جامعه تا به چه اندازه ریشه داشته است. (دو وینیو،۱۳۷۹:۷۴)

    فصل یک

    کلیات پژوهش

     

    ۱-۱- بیان مسأله

     

    مهم‌ترین و اساسی‌ترین ویژگی آنچه در نیمه دوم قرن سیزدهم خورشیدی (۱۲۵۰ شمسی) رخ داد و جریان نوگرایی ادبی و هنر نام گرفت، پیدایی تعاریف و گونه‌های جدید ادبی و هنری بود. گونه‌هایی چون رمان، داستان کوتاه، شعر نو، نقد و البته نمایشنامه و تئاتر نوین ایرانی. این عناوین تقریباً همزمان و البته بصورت تدریجی جایگاه خود را یافتند. به هر حال پیدایی این تعاریف، تحت تاثیر دیدگاه‌های تازه و برخورد با اندیشه‌های جدید در خارج از کشور در میدان هنر شکل گرفت.

      تئاتر نوین ایرانی یا تئاتر به شیوه اروپایی در ایران زاده مدرنیته است. زاده فکر و اندیشه نو است. پیش از آنکه اثری هنری باشد اثری است در نقد جامعه که سخن از کم و کاستی‌های زمانه می‌زند.گونه هنری نوظهوری که با تندباد تجدد به ایران رسید. آنچه رد پایش را در دنیای قدیم جستجو می‌توان کرد، نمایش است نه تئاتر!

        در ایران، پیش از ایجاد هر تماشاخانه‌ای یا اجرای تئاتری یا حتی پیش از نوشته شدن هر نمایشنامه‌ای سخن از نویسندگان تئاتری چون مولیر، شکسپیر، لرمانتوف، روسی و... به میان آمد. سخن از تاثیر این نویسندگان بر جوامع خودشان. بنابر همین تاثیر است که میرزا فتحعلی آخوندزاده برای اولین بار سخن از تهذیب اخلاق توسط تئاتر می‌زند. «غرض از فن دراما، تهذیب اخلاق مردم است و عبرت خوانندگان و مستمعان است (شهریاری، ۱۲۶۹:۲۲)».

        اما ورود یک ماهیت جدید برای یک جامعه (خاصه جامعه سنتی) با خود تضادها و تعارض‌هایی به ارمغان می‌آورد که شکل‌های قدیمی زیستگاه اجتماعی و عناصر و عوامل در حال بازی آن را به هم می‌ریزد. و این تغییرات، همیشه با واکنش‌ها و برخوردهای متفاوت همراه است. تئاتر نیز به عنوان یک هنر زنده و تاثیرگذار (محرّک) که با نمود‌های ساختار شکنش (حضور جنسیت بر صحنه، رویکرد انتقادی، اصلاحگرا و گاه عصیانگر و...) همراه است؛ واکنش‌های متعددی را بر انگیخت. موافق و مخالف از طیف معتقدین به اصلاحگری تئاتر، تا قائلین به غیر شرعی بودنش را می‌توان در نظر گرفت.

        به هرحال در آرایش جامعه ایرانی در عصر نوین، تئاتر بعنوان یک هنر تازه آمده، در سه وجه می‌بایست مقبولیتش را نمایان می‌کرد:

    ۱- جایابی آن در نهاد هنری ایران.

    ۲- جایابی آن در نهادهای اجتماعی ایران (تئاتر را باید یک نهاد اجتماعی فرض کرد).

    ۳- مقبول افتادن ویژگی‌های هنری تئاتر از سوی هنرمندان و اقشار جامعه.

     

    ۱-۲- محدوده تاریخی پژوهش و علل گزینش این محدوده

     

    محدوده تاریخی پژوهش حاضر از ۱۲۶۰ تا ۱۳۰۰ ه.ش است. البته سال‌های قبل و بعد هم بنا به مورد تحت پوشش قرار می‌گیرد، زیرا نطفه ایجاد تئاتر نوین ایرانی در سال‌های قبل از ۱۲۶۰ه.ش بسته شده است. همچنین تئاتر در سال‌های بعد از ۱۳۰۰ ه.ش نیز همچنان در گیرودار توسعه و مشروعیت‌بخشی بوده است؛ اما تمرکز این پژوهش بر محدوده ذکر شده است. مواردی چند از دلایل گزینش این محدوده زمانی در ذیل ذکر شده است.

        اول اینکه تئاتر نوین ایرانی (به عنوان یک میدان جدیدالتأسیس) در این سال‌ها گسترش چشمگیری می‌یابد. علاوه بر تولید متون تئاتری، اجرا هم در سرلوحه هدف قرار می‌گیرد و جایگاه خود را در میدان هنر و همچنین در میان سایر میدان‌های فضای اجتماعی چون میدان سیاست، میدان آموزشی و تربیتی و... تثبیت می‌کند. دوم اینکه انجمن‌ها و گروه‌های تئاتری به منزله بدنه تشکیل دهنده میدان تئاتر شکل می‌گیرند و شاید بتوان این‌چنین گفت که تئاتر نوین ایرانی سربالایی تند و سخت تأسیس را در این سال‌ها طی می‌کند و سپس به مسیر هموارتری می‌افتد.

        اما در مورد اینکه چرا نقطه شروع و پایان سال‌های 1260 و 1300 گزیده شده‌اند می‌توان به اتفاقاتی که حول و حوش آن سال‌ها افتاد اشاره کرد.

     

    ۱۲۵۷ شمسی- تاسیس تماشاخانه دارلفنون (تاسیس مدرسه دارالفنون ۱۲۲۹-۱۲۳۰ شمسی) مکان ابتدای خیابان ناصرخسرو، روبروی شمس العماره

    در سال ۱۲۵۷ ه.ش (۱) بود که دارالفنون در قسمت شمال شرقی خود صاحب تماشاخانه‌ای به شیوۀ تماشاخانه‌های فرنگستان شد و عنوان نخستین تماشاخانه ایران را از آن خود کرد.

     

    ۱۲۵۹ شمسی(۱۸۸۰ م)-  تاسیس تالار تئاتر در مدرسه ‌هایگازیان

     مدرسه هایگازیان در سال ۱۲۴۹/۱۸۷۰ ساخته شد. ارمنیان ده سال بعد کنار مدرسه مزبور، سالنی تئاتری ساختند که زیر نظر هیئت مدیره مدرسه هایگازیان فعالیت می‌کرد. تالار مدرسه هایگازیان پس از دارالفنون دومین سالن نمایشی بود که در تهران ساخته شد.

     

    ۱۲۶۰ شمسی - تأسیس انجمن دوستداران تئاتر

    در سال ۱۲۶۰ شمسی، نخستین انجمن دوستدارانِ تئاتر با هدف کشف و پرورش استعداد‌های جوانان و پیشبرد هنر تئاتر و همچنین کسب عواید و کمک مالی برای مدرسه هایگازیان تشکیل شد. این اولین انجمن نمایشی در تهران محسوب می‌شود. (ر.ک حبیبیان و آقا حسینی، ۱۳۸۹:۵۶)

        سرانجام از سال 1300 ه.ش ثبات نسبی که در میدان تئاتر نوین ایران شکل گرفته با توجه به شرایط تاریخی مسیری دیگر را طی می‌کند.

        با ارائه دو مصداق از اتفاقات تاریخیِ پایان دوره مورد نظر ما به جایگاه مهم تئاتر در آن دوره اشاره می‌کنیم.

    ۱- در سال ۱۲۹۹ شمسی، از سوی سید ضیاالدین طباطبائی، ریاست وزرا، «آزادی فعالیت سینما و تئاتر، مشروط بر اینکه از ساعت شش شروع شده و ساعت نه و نیم شب خاتمه یابد (همان:۲۳۲)». اعلام شد.

    ۲-  در سوم اسفند 1299 شمسی، مصادف با شروع استبداد رضاشاه، اعلامیه‌ای در نُه ماده تحت عنوان «حکم می‌کنم» منتشر شد و به در و دیوار و معابر شهر نصب گردید. براساس این اعلامیه تمامی ادارات دولتی و روزنامه‌ها تعطیل شدند و به جز دوایر تامین ارزاق به هیچ اداره یا مغازه‌ای اجازه کسب داده نشد. در بند ششِ این ابلاغیه چنین آمده است:

        «تا دستور ثانوی تمام مغازه‌های مشروب‌فروشی، تئاترها، قمارخانه‌ها و کلوپ‌ها تعطیل است و هر کس مست دیده شود به محکمه نظامی جلب خواهد شد (همان‌جا)».

        جای تاسف اینجاست که رضاشاه تئاتر را در شمار قمارخانه و مشروب فروشی آورده است. می‌توان این عمل را به خالی بودن رضاشاه از سرمایه فرهنگی و عدم وجود بنیان‌های فرهنگی و هنری در رأس ساختار سیاسی نسبت داد. با وجود این کج خلقی‌ها و برخوردهای سطحی و عامرانه به هنر، تئاتر نوین ایرانی راه خود را یافت، به‌ طوری‌‌که در سال ۱۳۰۰ ه.ش برای اصلاحات نمایش‌ها متن زیر ابلاغ می‌شود:

    (قابل توجه وزارت جلیله معارف، اصلاحات ضروری نمایش‌ها) باری چون تئاتر به منزله مدرسه است که رفع فساد اخلاق را از عموم نموده و درجه ترقی هر مملکتی بسته به عده نمایشگاه‌های ادبی می‌باشد که در آن مملکت دائر است، لهذا وزارت جلیله معارف لازم است که اقدامات عاجلی در این باب نموده و نظام‌نامه مکملی ترتیب و نظارت مستقیمی در تئاتر‌ها داشته باشد که متدرجاً رفع نواقص آن را نموده و در ردیف تئاترهای خارجه داخل نماید. البته مخارجاتی در این مورد منظور می‌گردد. ممکن است از نمایشگاه‌ها دریافت دارند که در چنین موقع باریک، یکبار سنگینی نیز بر دوش بیچاره ملت و خزانه تحمیل نشود. (شیرنیلی، 1339 ه.ق:4)

                                           

    ۱-۳- سؤالات اصلی

     

    ۱- تئاتر در بدو ورود به ایران چه منازعات و تعاملاتی با طبقات مختلف و ساختار جامعه ایرانی داشته است؟ موضع گیری‌های سیاسی، اجتماعی، دینی و فرهنگیِ عوام و خواص در مقابل آن چه بوده است؟

    ۲- ورود و گسترش تئاتر در ایران بر چه مبانی و با چه درجه‌ای از تاثیر بوده است؟ (آگاهانه و بر اساس ضرورت فرهنگی اجتماعی/ بصورت امری طبیعی در روند تاریخی هر ملت/ صرفاً تقلید مد گرایانه افراد/ تفریح جدید برای طبقه اشرافی و یا ...) 

    ۳- ماهیت تئاتر چه نسبتی با مؤلفه‌های تجدد در ایران آن دوره دارد؟

    ۴- کارکرد تئاتر درشکل دادن به ارکان متجدد جامعه ایران آن روز چه بوده است؟

    ۵- ملاک‌های مشروعیت و مقبولیت تئاتر بعنوان یک پدیده‌ی نوین وارداتی به جامعه ایرانی (جامعه در حال گذار از سنت به مدرنیته) چه بوده است؟ (بین سال‌های ۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی)

     

    ۱-۴- هدف پژوهش

     

    ۱- پرداختن به یک موضوع ملی، که نقش مهمی در بنیان‌ های تئاتر ایرانی دارد.

    ۲- در آسیب‌شناسی تاریخ‌نگاری ایرانی، رویکرد یک بعدی (عدم وجود متون بین رشته‌ای) همیشه مطرح بوده است. این بار به تاریخ دوره مشروطه با محوریت تئاتر پرداخته خواهد شد.

    ۳- تحلیلی تاریخی از وضعیت تئاتر ایران که محصول آن را در پژوهش‌های جامعه‌شناسی هنر می‌توان استفاده کرد.

    ۴- بدیهی است که میدان تئاتر می‌بایستی کارکرد رو به رشد اجتماعی خودش را دارا باشد. بنابراین مدیران تئاتر برای برنامه‌ریزی عملی، نیاز به بررسی موضوعاتی از این دست دارند. چرا که عمل بر مبنای نسخه‌های ملل دیگر به دلیل تفاوت جامعه‌شناسی، تاریخی و مردم‌شناسی‌شان با ما، خطا می‌نماید.

  • فهرست:

    مقدمه. ۱

    فصل یک: کلیات پژوهش..... ۵

         ۱-۱- تعریف و بیان مسأله. ۶

         ۱-۲- محدوده تاریخی پژوهش و علل گزینش این محدوده ۷

         ۱-۳- سوالات و فرضیه‌ها ۱۰

         ۱-۴- هدف پژوهش.... ۱۰

         ۱-۵- پیشینه پژوهش.... ۱۱

         ۱-۶ – روش و فنون اجرایی.. ۱۲

    فصل دوم: بنیان‌های نظری.. ۱۳

         ۲-۱- تئاتر نوین ایران.. ۱۵

         ۲-۲- مشروعیت... ۱۷

         ۲-۳- نظریه­های پی‌یر بوردیو. ۱۹

            ۲-۳-۱- فضای اجتماعی.. ۲۰

            ۲-۳-۲- سرمایه. ۲۱

            ۲-۳-۳- میدان.. ۲۲

            ۲-۳-۴- منش.... ۲۳

            ۲-۳-۵- تمایز. ۲۴

            ۲-۳-۶- جهان‌شمول.. ۲۵

         ۲-۴- مفهوم مشروعیت از دیدگاه بوردیو. ۲۵

    فصل سوم: ایجاد میدان تئاتر نوین ایران.. ۳۲

         ۳-۱- بستر تاریخی.. ۳۴

         ۳-۲- بستر سیاسی.. ۳۶

         ۳-۳- بستر اجتماعی.. ۳۹

         ۳-۴- جریان‌های فرهنگی و ادبی.. ۴۳

            ۳-۴-۱- روزنامه. ۴۵

            ۳-۴-۲- مقاله. ۴۸

            ۳-۴-۳- نقد. ۴۸

            ۳-۴-۴- رمان.. ۵۰

            ۳-۴-۵- سفرنامه. ۵۰

            ۳-۴-۶- ادبیاتِ منظوم شبه مدرن.. ۵۲

         ۳-۵- شکل‌گیری میدان تئاتر- از ایده تا اجرا (عمل) ۵۳

         ۳-۶- ظهور کنش‌گر تئاتری و تبدیل کنش فردی به کنش جمعی.. ۵۸

    فصل چهارم: رابطه میدان نوظهور تئاتر با میدان مدنی جدید. ۶۱

         ۴-۱- نسبت‌های موجود در میدان تئاتر. ۶۳

            ۴-۱-۱- مؤلفه‌های پیدایش و تکوین میدان تئاتر. ۶۳

            ۴-۱-۲-  جمع‌بندی مؤلفه‌ها ۶۸

            ۴-۱-۳- بررسی منش‌های موجود در میدان تئاتر. ۶۸

            ۴-۱-۴- ساختار درونی میدان تئاتر ۷۹

            ۴-۱-۵- انواع قالب متون نمایشی بر اساس تنوع شکلِ کلام. ۸۲

            ۴-۱-۶- نهادهای تئاتر. ۸۳

         ۴-۲- نسبت‌های میدان تئاتر با میدان مدنی جدید. ۸۳

            ۴-۲-۱- شکل‌گیری میدان قدرت جدید. ۸۴

            ۴-۲-۲- مؤلفه های میدان قدرت... ۸۴

            ۴-۲-۳- ارتباط فرامیدان قدرت با میدان‌های سیاست و دولت... ۸۴

            ۴-۲-۴- کسب سرمایه نمادین برای تئاتر. ۸۵

            ۴-۲-۵- فرهنگ مشروع خط واصل میدان قدرت و میدان تئاتر. ۸۶

            ۴-۲-۶- بازتولید ساختار تقاطعیِ میدان قدرت در میدان‌های دیگر و تئاتر. ۶۸

            ۴-۲-۷- مؤلفه‌های هومولوژی میان میدان تئاتر با میدان قدرت... ۸۷

         ۴-۳- نسبت‌های میدان تئاتر با میدان سنت‌های قدیم.. ۹۳

            ۴-۳-۱- نقاط پیوند میدان جدید با میدان قدیم.. ۹۵

            ۴-۳-۲- بهره‌گیری از عادات مخاطب... ۹۸

            ۴-۳-۳- استفاده از تجربه و آمادگی کنش‌گران میدان قدیم در میدان جدید. ۹۸

            ۴-۳-۴- استفاده از سنتِ اجرا در مکان‌های عمومی.. ۹۹

            ۴-۳-۵- گسست متعصبانه برخی از کنش‌گران میدان نوین با میدان قدیم.. ۱۰۰

         ۴-۴- نسبت‌های میدان تئاتر‌ با میدان‌های هنری.. ۱۰۰

            ۴-۴-۱- هومولوژی تئاتر‌ و ادبیات... ۱۰۱

            ۴-۴-۲- هومولوژی تئاتر و مطبوعات... ۱۰۴

                ۴-۴-۲-۱-کمک تئاتر به مطبوعات... ۱۰۷

            ۴-۴-۳- میدان تئاتر‌، میدان موسیقی و میدان ادبیات (شعر) ۱۰۷

    فصل پنجم: چهار رکن اصلی میدان تئاتر. ۱۱۴

         ۵-۱- کنش‌گران تولیدکننده ۱۱۵

            ۵-۱-۱- میرزافتحعلی آخوندزاده ۱۱۶

            ۵-۱-۲- میرزا ملکم‌خان.. ۱۲۵

            ۵-۱-۳- مرتضی قلی‌خان فکری ارشاد. ۱۳۱

            ۵-۱-۴- بررسی کنش‌گران از بعد جنسیت... ۱۳۷

            ۵-۱-۵- گروه‌های تئاتری.. ۱۴۰

         ۵-۲- آثار تولیدی میدان تئاتر. ۱۴۶

            ۵-۲-۱- ترجمه و اقتباس.... ۱۴۷

         ۵-۳- مصرف‌کنندگان در میدان تئاتر. ۱۵۲

            ۵-۳-۱- اولین مخاطبین.. ۱۵۲

            ۵-۳-۲- مخاطبین عوام. ۱۵۳

            ۵-۳-۳- شکل‌گیری فرهنگ (آداب) تماشای تئاتر (منش‌های زیر میدان مخاطبین تئاتر) ۱۵۳

            ۵-۳-۴- سرمایه بخشی نمادین مخاطبین به تولیدکنندگان.. ۱۵۶

            ۵-۳-۵- تعیین‌کنندگی مخاطبین در کمیت و کیفیت آثار ۱۵۷

            ۵-۳-۶- انتقال مفاهیم و اثرگذاری تئاتر در بطن جامعه از طریق مخاطبین.. ۱۵۸

         ۵-۴- مصرف‌کننده از نظر جنسیت... ۱۵۹

            ۵-۴-۱- طرفند‌های تولیدکننده برای جذب مصرف‌کننده ۱۶۰

            ۵-۴-۲- رابطه هومولوژی مصرف‌کننده و تولید‌کننده ۱۶۱

         ۵-۵- ابزار و لوازم. ۱۶۱

            ۵-۵-۱- مکان اجرا ۱۶۲

            ۵-۵-۲- البسه و لوازم صحنه. ۱۶۵

    فصل ششم: تئاتر و مشروعیت... ۱۶۶

         ۶-۱- تئاتر و مشروعیت فکری.. ۱۶۹

            ۶-۱-۱- بنیان‌های فکری مشروطه و تجددخواهی.. ۱۶۹

         ۶-۲- تئاتر و مشروعیت اجتماعی.. ۱۷۴

            ۶-۲-۱- سلیقه‌های اجتماعی.. ۱۷۴

            ۶-۲-۲- عوامل مشروعیت و مقبولیت اجتماعی تئاتر در دوره مشروطه. ۱۷۵

                ۶-۲-۲-۱- پاسخ به نیازهای جامعه. ۱۷۵

                ۶-۲-۲-۲- کارکرد تامین اجتماعی و بهزیستی.. ۱۷۶

                ۶-۲-۲-۳- محتوای مقبول جامعه. ۱۷۷

                ۶-۲-۲-۴- تئاتر و خانواده ۱۷۸

            ۶-۲-۳- عوامل مشروعیت ذاتی تئاتر از دید جامعه. ۱۷۸

                ۶-۲-۳-۱- مطابقت تئاتر با جامعه. ۱۷۹

                ۶-۲-۳-۲- نقش گروهی بودن تئاتر در مقبولیتش.... ۱۷۹

            ۶-۲-۴- اهالی تئاتر سرمایه داران فرهنگی جامعه. ۱۸۰

            ۶-۲-۵- گرایش نمایش‌گران سنتی به تئاتر. ۱۸۱

         ۶-۳- تئاتر و مشروعیت سیاسی.. ۱۸۲

            ۶-۳-۱- فعالیت‌های سیاسی کنش‌گران میدان تئاتر. ۱۸۳

                ۶-۳-۱-۱- جنگ افزار نمادین.. ۱۸۴

                ۶-۳-۱-۲-نمونه‌هایی از سیاسیون، کنش‌گران میدان تئاتر. ۱۸۶

            ۶-۳-۲- موانع و یا راهکارهای کنش‌گران اصلی میدان سیاست در برخورد با تئاتر نوین ایران.. ۱۸۷

            ۶-۳-۳- اندر حکایت آشتی و آشنایی تدریجی دولت با تئاتر. ۱۸۸

         ۶-۴- تئاتر و مشروعیت دینی.. ۱۹۲

            ۶-۴-۱- دیالکتیک تئاتر و مذهب... ۱۹۲

                ۶-۴-۱-۱-نخستین گام‌ها و عقب نشینی تئاتر. ۱۹۲

                ۶-۴-۱- ۲- تجربه‌ای برای کنش‌گران بعدی.. ۱۹۳

                ۶-۴-۱-۳-تلاش‌های موثر (کنش‌گران موفق) ۱۹۳

         ۶-۵- تئاتر و مشروعیت زیبایی شناختی.. ۱۹۷

            ۶-۵-۱- فصل مشترک میادین هنری.. ۱۹۸

            ۶-۵-۲- مؤلفه‌های زیبائی شناسانه اختصاصی تئاتر. ۱۹۸

            ۶-۵-۳- شرایط لازم برای تحقق مؤلفه‌های زیبائی شناسانه اختصاصی تئاتر. ۱۹۹

            ۶-۵-۴- نمونه اقدامات تاریخی کنش‌گران برای تبیین گزاره‌های زیبائی شناسانه تئاتر. ۱۹۹

                ۶-۵-۴-۱- پیدایش زبان نو. ۱۹۹

    نتیجه‌گیری.. ۲۰۳

         سوال تازه: پیشنهاد و راهکار برای پژوهش بعدی.. ۲۰7

    پیوست­ها 88

         شکل ۴-۱ رابطه هومولوژیک میدان طبقات اجتماعی، میدان قدرت و میدان تئاتر. ۸۸

         جدول ۴-۱ تفاوت‌های تئاتر و نمایش.... ۹۴

    پی‌نوشت‌ها ۲۰۹

    منابع و مآخذ. ۲۱۹

    نمایشنامه نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت... ۲۲۸

     

    منبع:

     

    آبراهامیان، یرواند، (۱۳۷۷)، ایران بین دو انقلاب، ترجمه احمد گل‌محمدی، محمد ابراهیم فتاحی ولی ولایی، چاپ دوم، تهران: نی.

    آجودانی، ماشاءالله، (۱۳۸۳)، مشروطه ایرانی، چاپ دوم، تهران: اختران.

    آخوندزاده، میرزا فتحعلی، (شماره ۱۱۲۳)، مکتوبات کمال الدوله، نسخه خطی، کتابخانه ملی ایران، دویست و شانزده ورق.

    آخوندزاده، میرزافتحعلی، (۲۵۳۶، بهمن‌ماه)، تمثیلات، چاپ سوم، تهران: خوارزمی.

    آخوندزاده، میرزافتحعلی، (۱۳۶۳)، الفبای جدید و مکتوبات، به کوشش حمید محمدزاده و حامد ارسالی، باکو.

    آدمیت، فریدون، (۱۳۴۰)، فکر آزادی و مقدمه نهضت مشروطیت ایران، تهران: سخن.

    آدمیت، فریدون، (۱۳۴۹، تیرماه)، اندیشه‌های میرزافتحعلی آخوندزاده، تهران: خوارزمی.

    آدمیت، فریدون، (۱۳۵۱، بهمن ماه)، اندیشه ترقی و حکومت قانون، تهران: شرکت سهامی انتشارات خوارزمی.

    آدیمت، فریدون، (۱۳۵۴)، فکر دموکراسی اجتماعی در نهضت مشروطیت ایران، تهران: پیام.

    آدمیت، فریدون، (۱۳۵۵)، امیرکبیر ایران، چاپ پنجم، تهران: خوارزمی.

    آدیمت، فریدون (۱۳۵۷)، اندیشه‌های میرزا آقاخان کرمانی، تهران: پیام.

    آرین‌پور، یحیی، (۱۳۵۱)، از صبا تا نیما، ج۱ و ۲، تهران: شرکت سهامی کتاب‌های جیبی با همکاری موسسه انتشارات فرانکلین.

    آژند، یعقوب، (۱۳۶۳)، ادبیات نوین ایران، تهران: امیرکبیر.

    آژند، یعقوب، (۱۳۷۳)، نمایشنامه نویسی در ایران از آغاز تا 1320، چاپ یکم، تهران: نی.

    استادی، کاظم، (۱۳۹۰)، اندیشه تغییر خط در ایران، قم: آیین پژوهش.

    استادی، کاظم، (۱۳۹۰)، گاهشمار خط فارسی، تهران: بهارستان.

    استادی، کاظم، (۱۳۹۰)، نسخه‌های خطی تغییر خط فارسی، قم: آیین پژوهش.

    استعلامی، محمد، (۱۳۱۵)، بررسی ادبیات امروز، تهران: رز.

    استونز، راب، (۱۳۸۸)، متفکران بزرگ جامعه‌شناسی، ترجمه مهرداد میردامادی، چاپ ششم، تهران: مرکز.

    اسدزاده، داریوش، (۱۳۸۹، پائیز)، سیری در تاریخ تئاتر ایران، « قبل از اسلام تا سال ۱۳۵۷ شمسی»، تهران: خانه فرهنگ و هنر گویا.

    اسکوئی، مصطفی،(۱۳۷۸)، سیری در تاریخ تئاتر ایران، تهران: نشر آناهیتا، اسکوئی.

    اسمیت، فیلیپ، (۱۳۸۷)، درآمدی بر نظریه فرهنگی، ترجمه حسن پویان، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.

    آشفته، رضا، (۱۳۹۱)، سرگذشت نمایش در ایران، چاپ اول، تهران: افق.

    اصیل، حجت‌الله، (۱۳۷۶)، زندگی و اندیشه میرزا ملکم‌خان ناظم الدوله، چاپ اول، تهران: نی.

    اصیل، حجت‌الله، (۱۳۸۴)، میرزا ملکم‌خان ناظم‌الدوله و نظریه‌پردازی مدرنیته ایرانی، چاپ اول، تهران: کویر.

    اعتمادالسلطنه، محمدحسن خان، (۱۳۷۷)، روزنامه خاطرات اعتمادالسلطنه، تهران: امیرکبیر.

    آفاری، ژانت، (۱۳۷۷)، انجمن‌ های نیمه سری زنان در نهضت مشروطیت، ترجمه جواد یوسفیان، تهران: بانو.

    افشار، میرزامصطفی، (۱۳۴۹، تیرماه)، سفرنامه خسرو میرزا به پطرزبورغ، به کوشش محمد گلبن، تهران: شاه آباد، کتابخانه مستوفی.

    امجد، حمید، (۱۳۷۸)، تیاتر قرن سیزدهم، تهران: نیلا.

    امجد، حمید، (۱۳۷۹)، سه تیاتر ، تهران: نیلا.

    بامداد، مهدی، (۱۳۵۷)، شرح رجال ایران، ج ۲، تهران: زوار.

    براون، ادوارد، (۱۳۶۱)، تاریخ ادبیات ایران از آغار عهد صفویه تا زمان حاضر، ترجمه فتح‌الله مجتبائی، چاپ سوم، تهران: مروارید.

    بوردیو، پی‌یر، (۱۳۸۹)، نظریه کنش دلایل عملی و انتخاب عقلانی، ترجمه مرتضی مردیها، چاپ سوم، تهران: نقش و نگار.

    بوردیو، پی‌یر، (۱۳۹۰)، تمایز « نقد اجتماعی قضاوت‌های ذوقی»، ترجمه حسن چاوشیان، تهران: ثالث.

    بهار، محمدتقی ملک‌الشعرا، (۱۳۴۹)، سبک شناسی، تهران: کتاب‌های پرستو.

    بیک عثمانی، سامی، (۱۳۲۳ ه.ق)، ترجمه میرزا ابراهیم امیرتومان، تهران: مطبعه خورشید.

    پرستش، شهرام، (۱۳۹۰)، روایت نابودی ناب « تحلیل بوردیو یی بوف کور در میدان ادبی ایران»، چاپ اول، تهران: ثالث.

    تبریزی، میرزاآقا، (۱۳۵۵)، چهار تیاتر، به کوشش محمد باقر مومنی، تبریز: ابن سینا.

    تنهایی ، حسین، (۱۳۸۳)، درآمدی بر مکاتب و نظریه‌های جامعه‌شناسی، چاپ ششم، گناباد: مرندیز.

    جلائی پور،حمیدرضا و محمدی، جمال، ( ۱۳۸۸)، نظریه‌های متاخر جامعه شناسی، تهران: نی.

    جمشید، بهنام، (۱۳۸۳)، ایرانیان و اندیشه تجدد، چاپ دوم، تهران: انتشارات فرزان.

    جنتی‌عطایی، ابوالقاسم، (۱۳۳۳)، بنیاد نمایش در ایران، چاپ دوم، تهران: صفی علیشاه.

    جنکینز، ریچارد، (۱۳۸۵)، پی‌یر بوردیو، ترجمه لیلا جو افشانی و حسن چاوشیان، تهران: نی.

    حائری، دکتر عبدالهادی، (۱۳۶۴)، تشیع و مشروطیت در ایران و نقش ایرانیان مقیم عراق، چاپ دوم، تهران: امیرکبیر.

    حبیبیان، ناصر و آقاحسینی، محیا، (۱۳۸۹)، تماشاخانه‌های تهران از ۱۲۴۷ تا ۱۳۸۹، تهران: افراز.

    حقدار، علی‌اصغر، (۱۳۸۳)، فریدون آدمیت و تاریخ مدرنیته در عصر مشروطیت، چاپ دوم، تهران: کویر.

    حقیقت، سید صادق، (۱۳۷۷)، مشروعیت و جمهوریت در اندیشه سیاسی شیعه، مجموعه مقالات جمهوریت و انقلاب اسلامی، تهران: سازمان مدارک انقلاب.

    حلاج، حسن، (1337ش)، تاریخ تحولات سیاسی در ایران، تهران: علی جعفری.

    خلج، منصور، (۱۳۸۱)، نمایشنامه‌نویسان ایران، « از آخوندزاده تا بیضایی»، تهران: اختران.

    دو وینیو، ژان، (1379)، جامعه شناسی هنر، ترجمه مهدی سحابی، تهران: مرکز.

    ذوقی، ایرج، (۱۳۷۲)، مسائل سیاسی اقتصادی نفت ایران، چاپ دوم، تهران: پاژنگ.

    رامین، علی، (۱۳۸۷)، مبانی جامعه شناسی هنر، تهران: نی.

    رامین، علی، (۱۳۹۰)، نظریه های فلسفی و جامعه شناختی در هنر، تهران: نی.

    راوندی، مرتضی، (۱۳۵۵)، تاریخ اجتماعی ایران، ج۲، تهران: امیرکبیر.

    رائین، اسماعیل، (۱۳۵۳)، میرزا ملکم‌خان، چاپ دوم، تهران: صفی علیشاه.

    رائین، اسمائیل،(۱۳۵۷)، فراموشخانه و فراماسونری، ج۳، تهران: امیرکبیر.

    رشید یاسمی، غلامرضا، (۱۳۵۲)، ادبیات معاصر ، تهران: ابن سینا.

    روزبه، محمد حسن، (۱۳۸۵)،مبانی مشروعیت در  نظام سیاسی اسلام، تهران: کانون اندیشه جوان.

    ریتزر، جرج، (۱۳۷۷)، نظریه جامعه‌شناسی در دوران معاصر، ترجمه محسن ثلاثی، تهران: مرکز.

    زاهد، سعید، (۱۳۷۸، تابستان)، نهضت مشروطیت ایران « تحلیلی دیگر از انقلاب مشروطه»، تهران: موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، بنیاد مستضعفان و جانبازان.

    زاهدی، فرین‌دخت، (۱۳۸۰)، تئاتر خیابانی « روند تغییر محیط قراردادی نمایش»، چاپ اول، تهران: گفتمان خلاق.

    زرشناس، شهریار، (۱۳۸۳)، نگاهی کوتاه به تاریخچه روشنفکری در ایران، جلد اول، کتاب صبح.

    زرین‌کوب، عبدالحسین، (۱۳۵۴)، نقد ادبی، ج ۲، تهران: امیرکبیر.

    زیباکلام، صادق، (۱۳۷۷، بهار)، سنت و مدرنیسم، تهران: روزنه.

    سالور، مسعود، (۱۳۷۴)، روزنامه خاطرات عین السلطنه ، 10 جلد، تهران: اساطیر.

    سپهران، کامران، (۱۳۸۸)، تئاتر کراسی در عصر مشروطه، تهران: نیلوفر.

    ستاری، جلال، (۱۳۸۲)، تقلید و تماشا، تهران: میترا.

    سیدمن، استیون، (1390)،کشاکش آرا در جامعه شناسی،ترجمه هادی جلیلی، چاپ سوم، تهران: نی.

    شفیعی کدکنی، محمدرضا، (۱۳۸۰)، ادوار شعر فارسی، چاپ اول، تهران: انتشارات سخن.

    شیرژیان، فریده، (۱۳۸۱، بهار)، جایگاه نمایش سنتی در تئاتر معاصر ایران، تهران: انتشارات آن.

    شیروانلو، فیروزه، (۱۳۵۵)، مجموعه مقالات، گستره و محدوده جامعه‌شناسی هنر، تهران: توس.

    صالح‌پور، اردشیر، (۱۳۹۰، تیرماه)، گرامافون و نمایش تاریخ تحلیلی تقلید و مضحکه در ایران، تهران: نمایش.

    عالم، عبدالرحمن، (۱۳۷۳)، بنیاد‌های علم سیاست، تهران: نشرنی.

    علی‌اکبری، محمد، (۱۳۸۵)، چالش‌های عصر مدرن در دوران قاجار، تهران: روزنامه ایران.

    عین‌السلطنه، (۱۳۷۴)، روزنامه خاطرات عین السلطنه، به کوشش مسعود سالور، ج۱ ، تهران: اساطیر.

    فاضلی، محمد، (1382)، مصرف و سبک زندگی، قم: صبح صادق

    فرشته نورایی، (۱۳۵۲)، تحقیق در افکار میرزا ملکم‌خان ناظم‌الدوله، تهران: شرکت سهامی کتاب‌های جیبی.

    فروغی، محمدعلی، (۱۳۴۴)، سیرحکمت دراروپا، ج ۳، تهران: زوار.

    فرونده، ژولین، (1362)، جامعه‌شناسی ماکس وبر، ترجمه عبدالحسین نیک‌گهر، تهران: بی‌جا.

    فکری ارشاد، مویدالممالک، (۱۳۷۹)،حکام قدیم حکام جدید، به کوشش حمید امجد، تهران: نیلا.

    فونتن، اولیویه و ین شویره، کریستی، (۱۳۸۵)، واژگان بوردیو، مترجم مرتضی مردیها، چاپ اول، تهران: نی.

    کاظم‌زاده، فیروز، (۱۳۵۴)، روس و انگلیس در ایران، ترجمه منوچهر امیری، چاپ اول، تهران: کتاب‌های جیبی.

    کتیرایی، محمود، (۱۳۵۵)، فراماسونری در ایران، چاپ دوم، تهران: اقبال.

    کرمانی، ناظم‌‌الاسلام، (۱۳۸۶، تابستان)، تاریخ بیداری ایرانیان، به کوشش منیژه ربیعی، چاپ اول، تهران: میراثبان.

    کرمانی، ناظم‌الاسلام، (۱۳۶۲)، تاریخ بیداری ایرانیان، ج ۱، با اهتمام علی‌اکبر سعیدی سیرجانی، تهران: آگاه.

    کوهستانی‌نژاد، مسعود، (۱۳۸۱)، گزیده اسناد نمایش در ایران، تهران: سازمان اسناد ملی ایران.

    کوهستانی‌نژاد، مسعود، (۱۳۸۴، تابستان)، موسیقی در عصر مشروطه، [پژوهشی در هنر عصر مشروطیت]، کتاب دوم، تهران: مهر نامگ.

    گودرزی، غلامرضا، (۱۳۸۳)، دین و روشنفکران مشروطه، چاپ اول، تهران: اختران.

    گوران، هیوا، (۱۳۶۰ ش)، کوشش‌های نافرجام در صد سال تئاتر ایران، تهران: آگاه.

    گیدنز، آنتونی، (۱۳۷۳)، جامعه‌شناسی، ترجمه منوچهر صبوری، تهران: نی.

    مراغه‌ای، زین‌العابدین (1364)، سیاحتنامه ابراهیم بیگ، به کوشش م.ع.سپانلو، تهران: اسفار.

    مستوفی، عبدالله، (۱۳۲۴)، شرح زندگانی من یا تاریخ اجتماعی و اداری دوره قاجاریه، جلد دوم، تهران: کتابفروشی علمی.

    مصباح، محمد تقی، (1388)، نگاهی گذرا به نظریه ولایت فقیه، چاپ شانزدهم، قم: موسسه امام خمینی.

    مصطفوی، خشایار، (۱۳۹۱)، زایش درام ایرانی «گفتمان روشنفکری در عصر قاجار و رویکرد میرزاآقا تبریزی در تلفیق نمایش ایرانی و تئاتر غربی»، تهران: افراز.

    ملک‌پور، جمشید، (۱۳۶۳)، ادبیات نمایشی در ایران « نخستین کوشش‌ها تا دوره قاجار»، ج۱ و ۲، تهران: طوس.

    ملک‌زاده، مهدی، (۱۳۸۳)، تاریخ انقلاب مشروطیت ایران، ج۱، تهران: سخن.

    ممتاز، فریده، (1383)، مفهوم طبقه از دیدگاه بوردیو، پژوهش نامه علوم انسانی.

    موسسه فرهنگی هنری قدر ولایت، (۱۳۸۹)، در مشروطه چه گذشت؟، ۵ جلد، تهران: قدر ولایت.

    مولیر، ژان باپتیست، (۱۳۲۲ه.ق)، طبیب اجباری، ترجمه اعتمادالسلطنه، تهران: مطبعه خورشید.

    مولیر، ژان باپتیست ، (۱۳۵۷)، عروس و داماد، ترجمه میرزاجعفر قراجه داغی، به کوشش باقر مومنی، تهران: سپیده.

    مومنی، باقر، (۲۵۳۷، مرداد)، ایران در آستانه انقلاب مشروطیت و ادبیات مشروطه، نشر سپیده، انتشارات شباهنگ.

    مومنی، باقر، (۱۳۵۷)، تیاتر کریم شیره‌ای، چاپ یکم، تهران: سپیده.

    مومنی، باقر، (۱۳۵۷)، عروس و داماد، نوشته مولیر، ترجمۀ میرزا جعفر قراجه داغی، تهران: سپیده.

    میر‌انصاری، علی، (۱۳۸۶)، نمایشنامه‌های میرزاده عشقی، تهران: طهوری.

    میرزایی، محسن، (۱۳۷۶)، روزنامه خاطرات، ۴ جلد، تهران: انتشارات زریاب.

    میلنر، آندرو و براویت، جوزف، (1385)، درآمدی بر نظریه فرهنگی معاصر، ترجمه جمال محمدی، تهران: ققنوس

    ناطق، هما، (۲۵۳۵ ش)، میرزا ملکم خان ناظم الدوله، روزنامه قانون، چاپ اول، تهران: امیرکبیر.

    ناطق، هما، (۱۳۵۷)، از ماست که بر ماست، چاپ سوم، تهران: آگاه.

    واکووانت، لوئیک، (۱۳۷۹)، پی‌یر بوردیو، ترجمه مهرداد میردامادی، تهران: آگه.

    هینیک، ناتالی، (1391)، جامعه شناسی هنر، ترجمه عبدالحسین نیک‌گهر، چاپ سوم، تهران: آگه

     

     

    ارشاد، (۱۳۳۳ ه.ق، ۱۹ذی قعده)، شماره ۷۱۴، س۱۰.

    ارشاد، (۱۳۳۴ ه.ق، ۷ ربیع الثانی)، شماره ۲۹، س ۱۰.

    ارشاد، (۱۲۹۳، برج قوس)، سال نهم، شمارﺓ 7 – 26.

    اطلاعات، (۱۳۹۲، ۱۰ اردیبهشت)، از پس پرده نمایش، یعقوب آژند، سال بیستم، شماره ۴۳۹۴.

    ایران، (1288 ه.ق)، تفصیل انجمن موزیکان، محمد حسن‌خان اعتمادالسلطنه، نمرۀ شصت و هشتم.

    ایران، (۱۳۰۰، ۱۳ خردادماه)، کاوه آهنگر، شماره 907.

    ایران، (۱۳۳۷ ه.ق، ۴ جمادی الاول)، شماره ۳۷۷.

    ایران نو، (۱۳۲۷ه.ق، ۲۰ ذیهجه)، شماره 104، س 1، 20.

    برق، (۱۳۳۱ه.ق)، تئاتر و فواید آن، م. افشار ، شماره 7.

    برق، (۱۳۳۱، ۲۴ ذیهجه)، خان‌ملک ساسانی، شماره ۱۱ و ۱۲.

    پلیس ایران، (۱۳۲۹ ه.ق)، سال دوم، نمره مسلسل 502.

    حقیقت، (۱۳۰۰، بهمن ماه)، شماره11، س1.

    خلاصه الحوادث، (۱۳۱۶، ۲۴ شعبان)، نمره 50.

    رعد، (۱۳۳۱ه.ق)، شماره ۱۴-۱.

    رعد، (۱۳۳۲ه.ق، ۱۹محرم)، سال ۶، شماره۶.

    رعد، (۱۳۳۲ه.ق)، شماره 32-45.

    رعد، (۱۳۳۳ ه.ق، 24ذی الحجه)، سال 7، شماره 33.

    رعد، (۱۳۳۴ه.ق، ۲۲ ربیع‌الاول)، شماره ۹۵، س ۸.

    رعد، (۱۳۳۶ه.ق،۲۲ ربیع الثانی)، شماره ۷۹، س ۹.

    رعد، (۱۳۳۶ ه.ق، ۲ جمادی‌الثانی)، شماره ۱۰۲، س ۹.

    روزنامه رسمی کشور شاهنشاهی ایران، سال اول، مذاکرات مجلس، دوره اول تقنینه

    رهنما، (۱۳۳۹ه.ق، ۱۰ ربیع الثانی)، شماره ۲۱۹.

    شرق، (۱۳۹۱، ۱۴ مرداد)، جایگاه میرزا ملکم‌خان در دگردیسی نثر فارسی، مسعود بُربُر.

    قانون، میرزا ملکم‏ خان ناظم الدوله، شمارۀ 29، لندن.

     

    مقاله‌ها:

    آژند، یعقوب، (۱۳۸۵، تابستان)، جلوه‌های زبان عامیانه در نثر دوره مشروطه، فصلنامه فرهنگ و هنر، سال پنجم، شم‍ 18.

    اسدی، سعید، (۱۳۸۹، پائیز و زمستان)، تحلیل تکوین زیر میدان موج نو تئاتر ایران در دو دهه سی و چهل شمسی[با تکیه بر تشکیل کارگاه نمایش بر اساس نظریه میدان های بوردیو]، جامعه شناسی هنر و ادبیات، سال دوم، شم‍ دوم.

    افشار، مصطفی بن تصرالله، (۱۳۴۵)، احوالات سفر میرزا مسعود، نشریه وزارت خارجه، دوره سوم.

    بکتاش، مایل، (۱۳۷۷)، تحول انتقالی تقلید، فصلنامه تئاتر، شماره مسلسل 17، دوره جدید، تهران: نمایش.

    بوردیو، پیر، (۱۳۷۹، بهار و تابستان)، جامعه‌شناسی و ادبیات آموزش عاطفی فلوبر، ترجمه یوسف اباذری، فصلنامه فلسفی، ادبی، فرهنگی ارغنون، سال سوم، شم‍ ۹ و ۱۰.

    تنهایی، حسین، (۱۳۸۴، پائیز)، تحلیل زمینه‌های جامعه‌شناسی معرفت بوردیو، فصلنامه تخصصی جامعه‌شناسی، سال اول، شم‍ سوم، دانشگاه آزاد اسلامی آشتیان.

    حاتمی،حسین، (۱۳۸۷، مهر)، تاریخ تئاتر در ایران، کتاب ماه، تاریخ و جغرافیا، شم‍ 1۲۵.

    رجبی، بهرنگ،(۱۳۸۲، بهار)، دفترهای تئاتر، دفتر دوم.

    رضایی‌راد، محمدرضا، (1382)، تیاتر و تجدد، دفترهای تاتر، شمارﺓ ۲، تهران: نیلا.

    روحی، زهره، (۱۳۹۰، آبان و آذر)، بوردیو در مواجهه با تمایز، مجله کیهان، کتاب شم‍ 270 271.

    زنجانی‌زاده، هما، (۱۳۸۳)، مقاله مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی پی‌یر بوردیو، مجله علوم اجتماعی، مشهد: دانشگاه فردوسی.

    شفیعی‌کدکنی، محمدرضا، (۱۳۸۰)، ادوار شعر فارسی از مشروطیت تا سقوط سلطنت، تهران: توس.

    شهریاری، خسرو، (۱۲۶۹، بهار و تابستان)، یک تصویر در دو آینه، فصلنامه تئاتر، شماره ۹ و۱۰.

    کاظمی، فریبا، (۱۳۷۹، تابستان)، نشریات ادبی پیشینه تاریخی و موقعیت و جایگاه فعلی، رسانه، شم‍ ۴۲.

    کشاورز، کریم، (۱۳۵۳)، جوانه‌های تئاتر در گیلان، مجله رودکی، شماره 32.

    کوهستانی نژاد، مسعود، (۱۳۷۹، بهار و تابستان)، نقد تئاتر در دوره مشروطه، فصلنامه تئاتر ، شماره ۲۲ و ۲۳.

    محمدی، احمد، (1352ش)، نگاهی به تاریخ نمایش در ایران، تهران: ان هنر و مردم، شم‍ 129-130.

    موسوی، سید رضا، (۱۳۷۶، دی)، عقل و مشروعیت‏ سیاسی از نظر ماکس وبر و هابرماس، مجله فرهنگی کیهان، شم‍ ۱۳۸.

    نصیریان، علی، (۱۳۳۶)، نظری به هنر نمایش در ایران، تهرات: نمایش، س 2، شم‍ 9.

    نفیسی، سعید، (1338ش)، نخستین تماشاخانۀ جدید در ایران، تهران: نمایش، س 2، شم‍ 1.

    نوربخش، هدیه، (۱۳۸۶، پائیز)، عرصه‌ها و نهادهای شهری در تهران عصر مشروطه، گلستان هنر، شم‍ ۹.

    هویان، آندرانیک، (۱۳۷۸)، تئاتر ارمنیان در تهران، فصلنامه تئاتر، شم‍ ۲۰ و ۲۱.

     

     

    هاشمی، محمد، (۱۳۹۰-۹۱)، بررسی ویژگی‌های درام تاریخی ایران پس از مشروطیت تا ۱۳۲۰ه.ش، کارشناسی ارشد، دانشگاه سوره، تهران.

     

     

    اشرفی، اکبر، (۱۳۹۱، ۴ اسفند)، کاریزمای وبر و القای ماهیت پوپولیستی، بازیابی شده در ۱۵/۰۵/۹۱، از  http://rasekhoon.net/article/show/209408

    بزرگیان، امین، (۱۳۹۰، ۱۲ بهمن)، آداب نقد ایرانی، میراث ماندگارحزب توده، بازیابی در ۱۰/۱۲/۹۰ از www.bbc.co.uk/persian/iran.

    بکتاش، مایل، (۱۳۸۸، ۱۷آبان)، طلوع غریبه هنر تئاتر در افق ایران، بازیابی شده در ۲۰/۰۱/۹۲ از سایت www.aftabir.com.

    چوبینه، بهرام، (۱۳۸۵)، مکتوبات کمال‌الدوله، بازیابی شده در ۲۰/۰۷/۹۱ از سایت www.pakhsheiran.de

    حسینی، حمیدرضا، (۱۳۸۵، ۴ مرداد)، ملکم از معدود روشنفکران بزرگ دوره ناصری، بازیابی در ۱۳/۰۴/۹۰ از سایت www.BBC Persian.com

    رادمان، صبا، (۱۳۸۸، ۲۲ تیرماه)، نگاهی به تاریخچه حضور زنان در تئاتر ایران، بازیابی در ۱۰/۰۵/۹۲ از www.theater.ir.

    رضایی، زهرا، (۱۳۹۱، ۵ خرداد)، پیر بوردیو، سایت جامعه‌شناسی نوین، استاد ابوالقاسم حیدرآبادی، بازیابی شده در ۱۱/۰۴/۹۱، از سایت http://sociology1.blogfa.com

    زرهانی، سید حسین،(۱۳۹۰، ۱۰ مرداد)، مقاله مشروعیت یا مقبولیت؟ بازیابی شده در ۰۴/۱۱/۹۱، از www.tebyan.net.

    کجباف، علی‌اکبر و دهقان‌نژاد، مرتضی، (۱۳۸۷، پائیز)، میسیونرهای فرانسوی در اصفهان عصر قاجار، نشریه فرهنگ ویژه تاریخ، 7شماره ۶۷، بازیابی در ۰۴/۰۴/۹۱ از سایت www.noormags.com.

    گلچین فر، جواد، (۲۰۱۳، ۱۷ ژوئن)، بازیابی در ۰۴/۰۳/۹۱ از وبلاگ گرجستان.

    مژده، عاطفه، (۱۳۹۰، دی ماه)، پیشینه حضور زنان در تئاتر ایران، بازیابی در ۱۱/۰۴/۹۱ از www.tebyan.net.

    مهرنوش، مهبود، (۱۳۹۱، ۱۷ مرداد)، بازیابی در ۰۳/۰۶/۹۱ از سایت تئاتر بامداد.

     

     

    منابع لاتین:

    Bourdieu, P. (1984). Distinction:A Social Critique of the Judgement of Teste,Translated byRichard Nice,Routled ، Keagan Paul.

    Bourdieu, P. (1993).  Sociology in Question,translated by Richard Nice. SAGE, publication.

    Bourdieu, P. (1996). The Rules of Art:Genesis of Structre of the Literary Field. Trans by Susan Emanuel. Polity Press.

    Bottomor,T.B & rubel, M. (1971). Karl Marx: Selected writing in Socialogy، Social Philosophy,Penguien Books.

    Calhoun,C . (1995).Bourdieu: Critical perspectives, polity press.

    flowler,B. (1998). Pierre Bourdieu. Cultural Theory. S A G E, publications.

    Griller,R. (1996).  The Return of the Subject? The Methodology of Pierre Bourdieu,in Critical Socialogy,Vol.

    Lechte, J. (1998). Fifty Key Contemporary Thinkers: From Structualism to Postmodernity, Fondon: Routledge.

    Lipset, S., & Schneider, W.(1983). The  Cofidence Gap:business.labor and government in the public mind.rev.end.Baltimore.Md:Johnd Hopkins, University Press.

    Martin,J. (2003). What Is Fiejd Theory?A J S, Volume 109, Number 1.

    Swartz, D . (1997). Culture &power:The Socialogy of Pierre Bourdieu,The University of Chicago Pree.


موضوع پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, نمونه پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, جستجوی پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, فایل Word پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, دانلود پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, فایل PDF پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, تحقیق در مورد پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, مقاله در مورد پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, پروژه در مورد پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, پروپوزال در مورد پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, تز دکترا در مورد پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, تحقیقات دانشجویی درباره پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, مقالات دانشجویی درباره پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, پروژه درباره پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, گزارش سمینار در مورد پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, پروژه دانشجویی در مورد پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, تحقیق دانش آموزی در مورد پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, مقاله دانش آموزی در مورد پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت, رساله دکترا در مورد پایان نامه ملاک های مشروعیت و مقبولیت تئاتر در جامعه ایرانی در فاصله سال های (۱۲۶۰-۱۳۰۰ شمسی) - عنوان پایان نامه عملی نقش خان عمو در تیاترِ بزنگاه مشروطیت

پایان نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد (M.A )رشته ارتباطات اجتماعی چکیده توجه به تئاترهای موضوعی و کارکرد آنها به واسطه رایج بودن آنها در کشور ما مسئله ای حائز اهمیت است. به نظر می رسد کار کردن این گونه تئاترها و قرار گرفتن در قالب غیر منعطف و چارچوب بندی شده آنها هنرمند را از پرداختن آزادانه به این هنر و رسانه قوی و ایجاد خلاقیت در این وادی باز می دارد. این پژوهش بر آن است ...

پایان نامه تحصیلی در مقطع کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی چکیده این پژوهش به بررسی روایت در آثار نمایشی میرزا فتحعلی آخوندزاده بر اساس نظریات جاناتان کالر می پردازد. در ابتدا برای تبیین نظریات کالر به روند شکل گیری ساختارگرایی می پردازیم تا دلایل وجودی و چرایی این جنبش بسیار مهم را بررسی کنیم. در ابتدای این فصل نگاهی به ماهیت وجودی ساختار می اندازیم. سپس نگاهی بر صبغه ی فلسفی این ...

پایان­نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد«M.A» رشته: نمایش گرایش: کارگردانی یده پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده) : هدف اصلی این پژوهش، ارائه نتایج تحقیق و مطالعه راهبردی درباره‌ی نقاط ضعف و قوت مقوله‌ی تبلیغات و بازاریابی تئاتر است. این تحقیق از نوع تحقیقات بنیادی-کاربردی است که با روش پیمایشی- توصیفی با طرح پرسشنامه، 384 نفر از مخاطبان گیشه تئاتر ...

پایان نامه کارشناسی ارشد کارگردانی نمایش چکیده این پژوهش تلاشی است در جهت تببینِ آرا و اندیشه‌های انتقادیِ والتر بنیامین درباره هنر مدرن و نیز کوششی است در راستایِ بازخوانیِ بسیاری از آرا او که مستقیماً‌ مقوله تئاتر را هدف نگرفته است اما به‌عقیده نگارنده گستره مبانیِ مطرح‌شده از سویِ وی به اندازه‌ای هست که بتوان تئاتر مدرنِ قرن بیستم را به‌واسطه حوزه نظری و اندیشه‌ای این متفکر ...

پایان نامه تحصیلی مقطع کارشناسی ارشد تبلیغ و ارتباطات فرهنگی چکیده: تعزیه نمونه بارز نبوع نمایشی ایرانیان است که ردپای آن هنوز هم در استان‌های مختلف از شمالی ترین شهرهای خراسان و آذربایجان تا جنوبی ترین شهرهای سیستان و اهواز از پهنه کویر تا حاشیه های زاگرس و البرز و از دریای خزر تا خلیج فارس، در ایام محرم دیده می‌شود.تعزیه هنری است که به نوعی درون خود از تمام هنرها وام گرفته ...

پایان نامه تحصیلی در مقطع کارشناسی ارشدچکیده رساله حاضر، پژوهشی پیرامون شناخت سوررئالیسم، نه به عنوان یک سبک هنری، بلکه به لحاظ اندیشه و دیدگاه فلسفی، هنری و ورود این اندیشه به حوزه‌ی عکاسی و کاربرد سوررئالیستی آن در گرافیک معاصر می‌باشد. به همین خاطر بخش عمده‌ای از رساله‌ به بررسی و تبیین فلسفه‌ی اغراق و نقش آن در عکاسی و کاربرد آن در گرافیک اختصاص یافته است. از این جنبش هنری، ...

پایان نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد چکیده نشانه شناسی،دانش عمومی مطالعه نشانه ها، در سالها ی میانی دهه 60 در سدۀ بیستم بر پایه نظریات فردینان دو سوسور، زبان شناس سوئیسی، پدید آمد. پس از آن بزرگانی چون پیرس، بارت، اکو، متز و... آن را توسعه بخشیدند و امروزه یکی از شاخه های مهم در رشته‌ های مختلف از جمله هنر است، قابل ذکر است که نشانه‌شناسی در ایران یک موضوع نو و تقریبا تازه ...

پایان نامه تحصیلی در مقطع کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی چکیده: دانش روایت شناسی اندوخته نظری قابل توجهی برای تحلیل متون روایی فراهم کرده است. در این پژوهش سعی بر این است که نشان داده شود با توجه به عناصر و مقولات ساختاری مشترک میان روایت و درام می توان از اندوخته نظری دانش روایت شناسی برای تحلیل متون نمایشی نیز بهره برداری کرد. حوزه نظری مورد بحث در این پژوهش مقولات متادرام در ...

پايان نامه تحصيلي در مقطع کارشناسي ارشد رشته مهندسي معماري نيمسال اول تحصيلي 93-92 چکيده: هدف اين بحث بررسي مفهوم مراکز فرهنگي و اهميت وجود آن در پرورش فکري و اخلاقي جواناني است که بخش زيادي

فصل اوّل: مقدمه/ کلیّات پژوهش نمایش بعد از زبان اولین تقلیدی است که انسان از خردسالی برای ساختن و ایجاد لحظه ها و ماجراهایی که تمایل به تجربه ی آنان دارد از آن استفاده می کند؛ بی آنکه خود بداند در حال اجرای نمایش است با جلوه ها و قرارداد هایی متفاوت. زیرا هنوز در اولین تقلید هایش قواعد و اصول نمایش را در نیافته است. مثل تقلیدی که از پوشیدن کفش بزرگ مادر و پدر انجام می دهد، یا ...

ثبت سفارش